Í 1946 vóru tað tey, sum vóru ímóti loysing, ið avgjørdu, at veljarin skuldi sleppa at taka støðu til eitt ítøkiligt uppskot (stjórnaruppskotið), meðan eingin skuldi vita hvat hendi, um loysingin varð vald. Loysingin hevði einki innihald – stóð bert sum ein tóm hóttan á atkvøðuseðlanum. Úrslitið av hesi illa fyriskipaðu fólkaatkvøðuni hevur líka síðan órógvað føroyskan politikk. - Í dag tykjast tað vera tey, sum eru ímóti kommunusamanleggingum, ið hava borið so í bandið, at veljarar hava eitt ítøkiligt uppskot at taka støðu til (verandi støða), meðan teir onga hóming hava av hvat hendir, um samanlegging verður vald. Kommunusamanlegging stendur bert sum ein tóm hóttan. Í besta føri fer hendan illa fyriskipaða fólkaatkvøðan ongan týdning at fáa, men í ringasta føri kann hon eins og tann í 46 koma at órógva spurningin í nógv ár framyvir. Tað sær ikki út til, at vit nakrantíð fara at læra av okkara feilum.
Hjartasuff og illsinnisgleps ... til øsing og upplýsing ... um búskap og búskaparfrøði ... og um hvussu politikkur, miðlar og lobbyisma grugga alt.
torsdag den 3. maj 2012
Nær læra føroyingar av sínum feilum?
Søgufrøðingurin Hans Andrias Sølvará skrivar á facebook:
Abonner på:
Kommentarer til indlægget (Atom)
Ingen kommentarer:
Send en kommentar