Hægri tilfeingisgjald skapar búskaparvøkstur

Sambært Dimmalætting, arbeiðir landsstýrið við at finna fígging til enn eina lækking av persónsinntøkuskattinum. Hetta er sera skilagott. Og at næsti skattalættin skal fíggjast er eisini eitt framstig.

Her er vert at hava í huga íslendska kjakið. Sambært íslendskum miðlum sigur Jón Steinsson, búskaparfrøðingur á Columbia University í New York í viðmerking til ætlanina hjá nýggju íslendsku stjórnini at lækka tilfeingisgjaldið hjá fiskivinnuni:

Ef takmarkið er að auka hagvöxt þá væri miklu betra að lækka tekjuskattinn eða virðisaukaskattinn heldur en að lækka veiðileyfagjaldið. Í rauninni ættu þeir að ganga lengra og hækka veiðigjaldið og svo gætu þeir lækkað hina skattana meira. Það myndi auka hagvöxt í landinu.

Í Føroyum spælir eisini landbúnaðurin at tað er vinna

Mjólkaprísurin hækkar og landbúnaðurin fiskar eftir at fáa skattaborgarar at forera teimum nýtt kapitalapparat.

Nógv tekin eru um, at føroyskur landbúnaður nyttar einki sum vinna. Og nú er eisini staðfest av grannskoðaravirki, at mjólkaframleiðsla lønar seg ikki í Føroyum, hóast tað skal vera høvuðsvirksemi hjá føroyskum landbúnaði. Um vinnan ikki sjálv kann gera nakað við tað, við umleggingum ella effektiviseringum, so er tíð at gevast.

Samstundis vita vit um eitt ágrýtið par, sum hevur funnið okkurt skilagott at brúka eitt av festunum, Fámará, til. Men tey skulu nú blakast út!

Hetta virkar eitt sindur øvugt. Um føroyska landbúnaðarjørðin kann brúkast til okkurt gagnligt, so eigur tað at verða gjørt heldur enn at halda fast í undirskotsgevandi virksemi við skattafíggjaðum almennum stuðli og protektionismu.